Rozdział 7

Rozdział 7
….szybciutko,  biegusiem !!! – powiedział nasz manager
Kurcze, dwa spóźnienia w ciągu jednego dnia? Nieźli jesteśmy ! Ale bez żartów, przecież może to być nasz ostatni wywiad w życiu ! Nieeee, na pewno tak się nie stanie ! Przecież jesteśmy One Direction ! No i po pięciu minutach siedzieliśmy już w limuzynie.
-Jak to możliwe? Chłopaki ! To był ostatni raz ! – zarządził Paul
Jechaliśmy tym razem alejkami, na których na szczęście nie ma korków. Dzięki nim byliśmy przed budynkiem pięć minut wcześniej. W ogóle nie przypominał redakcji gazety. Był to szary, wysoki budynek. Okna blisko siebie rozmieszczone, a ramy tych okien miały kolor niebieski. Pasował do napisu widniejącego nad ruchomymi drzwiami. Dalej się nie przyglądałem, bo nie było czasu. Po wejściu szybko dali nam wejściówki i jeden z pracowników zaprowadził nas do białego pomieszczenia. Był pusty, właściwie była tam tylko jedna duża, szara kanapa i krzesło. Kilka minut później jakiś facet przyniósł kamerę i stolik. To chyba znaczyło rozpoczęcie wywiadu. A jednak nie ! Makijażystki  zaprosiły nas do garderoby. Nie trwało to długo, bo tylko użyły pudru.
-Zmarnowanie czasu ! – powiedział Liam – nasz naturalny wygląd też jest OK.
-Tak, ale przed kamerą musimy wyglądać piękniej niż OK. – odpowiedział Zayn.
Zaśmialiśmy się. Nagle weszła znajoma dziewczyna. Wręczyła nam po butelce wody, a na stoliku postawiła kawę. Chwila, chwila! Ta sama twarz, te same włosy. To przecież ta fanka, w którą Niall uderzył butem. Nareszcie Nareszcie się z nią umówię , pogadam. Zacząłem się do niej szeroko uśmiechać, lecz chyba wszyscy to zauważyli. Nagle Harry mnie szturchnął. Szepnąłem:
-Ałłł!
Harry się uśmiechnął. Nie wiedziałem co robić czy coś do niej zagadać czy po prostu nic nie robić. Byłem bardzo ciekawy czy ma chłopaka.
-Dzień dobry !  - powiedziała blondynka.
-Dzień dobry ! – wstał Liam.
-Oooo, dzień dobry ! Bardzo dobry – uśmiechnął się Harry.
-Dobry! – wykrzyknął Niall.
-Hej – powiedziałem  równocześnie z Zaynem.
Wszyscy od razu się zaśmieli, a później okazało się, że kamera była włączona od samego początku! A co jeśli wszyscy widzieli moje miny!  Kurcze, nie dobrze ! Co robić, co robić ? Jeszcze to wstawią do sieci ! Nieee!!!
-No to zaczynamy ? – zapytała dziennikarka.
-Jasne ! – powiedzieli chłopcy.
- Ta ! – odpowiedziałem ze strachem.
     Wywiad mijał i mijał, nic ciekawego. Po 20 minutach przyszła ona!Szturchnąłem Zayna.
-Możesz coś zrobić?  Pomożesz odciągnąć jej uwagę , żebym mógł podejść do …. – wskazałem na fankę.
-Ta, ale co ja mam zrobić ?
Nie odpowiedziałem tylko śmignąłem. Na razie schowałem się za kanapą. Dziennikarka na szczęście mnie nie zauważyła.
No Zayn ! Szybko ! Myśl , myśl ! -  krzyczałem w myślach. Moje nadzieje, że mój przyjaciel coś wymyślił, zmniejszały się. Nagle odezwał się:
-Mogłaby pani nas oprowadzić po redakcji ?
-Tak, oczywiście. Tylko gdzie jest Louis ? – zapytała.
-Tu jestem ! – wyskoczyłem zza kanapy – Eeee…. Zgubiłem moją bransoletkę, ale bez obaw, już ją znalazłem. No to ruszamy na wycieczkę?
Spojrzałem na fankę. Zaśmiała się, więc uśmiechnąłem się do niej.
-No to proszę za mną. – zarządziła.
Redakcja od środka wyglądała zupełnie inaczej niż na zewnątrz. Wszystko było nowoczesne. Ściany całe czerwone, fotele czerwone, meble czerwone, wszystko czerwone !
Dobra – pomyślałem. – Trzeba się stąd jakoś wymknąć. Wiem ! Schowam się do szafy. Chłopaki pójdą dalej, a ja z niej wyjdę, kiedy pojawi się ona.
Poczekałem chwile, a następnie………..zasnąłem.

Siemacie misiaczki! Co tam porabiacie? Mamy nadzieję, że się wam spodoba rozdział. Jak jeszcze nie zauważyłyście mamy nowe zakładki: Rozdziały i Zapytaj. Głosujcie w naszej ankiecie. I oczywiście piszcie komentarze, bo ostatnio tylko Agata pisze komentarze:( Polecajcie naszego bloga. Zapraszam na mojego http://blogoonedirectionloveforever.blogspot.com/
                                   Pozdrawiam Wercia♥